misyonerlik

ve student house'u işgal ediyoruz. kalabalığız güçlüyüz. ama açız :)

masadaki ikramlardan yiyemiyorum. domuz yağı olması muhtemel. meyveleri tercih ediyorum ve suyu. yanımdaki arkadaşlar zannımca açlığın dini imanı olmaz modundalar, cipsleri bunda kesin domuz yağı var diyerek yiyorlar:)

tanıtım için çağırıyorlar sırayla. temel bilgilerden sonra... kilisenin programlarından bahsediyorlar. yandaki arkdaşla bakışlarımız değişiyor. kız farkediyor. hangi dilden ırktan olduğunuz farketmez eğer bir sorunuz varsa, konuşmak istediğiniz birşeyler, sıkıldıysanız danışabilir, yardımlaşabilirsiniz. ve birden aklıma geliyor yoksa tüm bunlar bunun için mi...

sonra kıyaslıyorum, bizim ülkemizde böyle birşey ne zaman mümkün olacak? şeriatçı damgası da yetmez o zaman...

inançlı insana her zaman saygım var diyorum ve es geçiyorum...

ben dinimi çok seviyorum!