ghost!

bugünün garipsediğim olayı:

ayten diye bir kız vardı 1o senedir burada yaşıyorlarmış, ailesi ile birlikte, onlarla buluştuk, sağolsun bize telefon hattı aldı, bedavaya, nasıl iş anlamadım ama, kendi aramızda bedava konuşacakmışız. neyse bugün ablasıyla gelmiş, ablası siyah pardesulü, siyah örtülü, çenesini kapatan 30 yaşlarında bir abla. kardeşiyle kıyaslayınca baya bir farklılar ama =). neyse yolda kalabalık bir grup halinde yürüyoruz, adamın biri durdu, korkmuş, dehşete düşmüş gibi saçma salak hareketler yaparak danca birşeyler söyledi.

yanımdakiler anlamadı tabi, ama ben anladım, siyah örtülü ablaya söylediğini, daha sonra yanımızdaki danimarkalı türk anıl çevirdi söylediklerini. hayalet gördüğünü sanmış, öyle şeyler diyormuş.

şok oldum diyemeyeceğim çünkü bunu ve daha fazlasını ben kendi ülkemde gördüm, ama benim dediğin yerde bu tür şeylerle karşılaşmak benim dediğin yerleri daha çok benimleştirmeni sağlıyor, burda ise kendini daha çok yabancı daha azınlık hissediyorsun, daha yalnız...

yine dönüp dolaşıp geldim yurduma. karnım acıktı. annemin sulu yemeklerini özledim :(

galiba biz dünyanın en güzel yerinde yaşıyoruz.. ama yine de iran'a gitme hayallerimden vazgeçmedim.. ya da bosna..

yemek hazırlamam gerek!
aa burada ekmeği özledim :(